Weekendtrip naar Mole National Park

In het weekend van 3 december zijn we met zijn 12en naar Mole National Park geweest; de Tamale- en Bolgatanga groep. 1 uur ’s middags zou de bus gaan, dus we waren er om 12 uur. Uiteindelijk vertrokken we om half 5, en dan sta je maar te wachten, zonder dat je weet wanneer de bus zal vertrekken. Zo is hoe dat hier gaat, erg irritant, maar je went er wel aan.

De volgende dag zijn we om 7 uur ’s ochtends gelijk aan de wandelsafari begonnen. Was erg leuk, lekker door die bossen wandelen. Zwijnen, verschillende soorten antilope, eekhorn, apen en nog een paar dieren gezien. ’S Middags zijn we op jeep safari gegaan. 6 konden bovenop de jeep en 6 beneden. Was wel heel tof om bovenop te zitten, maar we werden wel belaagd door horzols. 1 olifant tegengekomen, maar we konden niet heel dichtbij komen.

We sliepen in het Mole Motel. We hadden 4 prima 3-persoons kamertjes. Het water vloeide alleen maar van 6 a.m – 8 a.m en van 5 p.m – 8 p.m, en dan vaak nog met een heel klein straatje, dus we moesten ons toch maar weer met emmers wassen. Er was ook een zwembad, nog best groot. Dus daar lekker in gelegen en ernaast op stoeltjes van de zon, rust en de natuur genoten. En toen opeens kreeg Lizette een olifant in het vizier. Onderaan de heuvel (het motel lag namelijk bovenop de heuvel). Als een stelletje gekken zijn Lieke en Ellen een gids gaan halen en toen zijn we nog met een klein groepje naar beneden gesprint. Even waren we de olifant kwijt, maar binnen enkele minuten hadden we hem alweer gevonden. We kwamen echt zo ontzettend dichtbij dat onze hartjes echt op hol sloegen, was echt super spannend. Ook omdat de olifant een soort vreemde bromgeluiden maakte en met zijn oren wapperde. We hebben ongeveer 3 meter van de olifant afgestaan, echt heel bizar. Later legde de gids uit dat dat kon, doordat er een greppel tussen ons en de olifant zat. Een olifant heeft namelijk heel veel tijd nodig om zo’n greppel over te steken; stel hij zou dus naar ons toe komen, dan waren wij allang weer aan de overkant geweest. Maar dat wisten wij op dat moment niet dus je zag ook echt de spanning in iedereen zijn ogen, een paar waren echt heel bang.

Doordat alles zo snel was gegaan was er niet aan Heleen gevraagd of ze mee ging die olifant zoeken, die hadden we even over het hoofd gezien. Dus toen wij boven kwamen met onze grootte verhalen liep Heleen gelijk weg. Ook hadden we perongeluk haar Camera meegenomen, want die had Ellen nog vast op het moment dat het gebeurde. Dat was dus een beetje kut, want Heleen is echt een super tof persoon (waar ik ook mee in het dorp zit) dus Ellen, Lieke en ik voelde ons ook gelijk een beetje schuldig dat we der over het hoofd gezien hadden. Gelukkig kwam het later die avond weer helemaal goed. 4 uur ’s nachts vertrok de bus vanaf Mole terug naar Tamale, wel kut want ’s nachts reizen is echt niet zo veilig. Halverwege kwamen er ook allemaal personeel bij in de bus en een legermannetje met een wapen, wij vonden het al gek, maar later bleek wel waarom. De dag ervoor was een andere groep met vrijwilligers van Meet Africa vertrokken met pick-up truck en die zijn dus overvallen. Een heel stel mannetjes met wapen kwam de bosjes uit springen en die op hun gericht. Naast de kant lag al een andere truck met een dood mannetje ernaast. Of dit afleidingsmaneuvre was om hun truck te laten afremmen, of ook een overval is geweest weten ze niet. Maar ze zijn gelukkig ontkomen. De bestuurde heeft de auto in zijn achteruit gezet en volgas over de zandweg terug gereden, met de mannetjes met wapens rennend achter hun aan. Gelukkig zijn ze er ongedeerd aan ontkomen.